زندگی نامه مختصر شهید مهدی علیدوست | تاریخ شهادت: ۲۵ مهر ۱۳۹۴ بهمراه وصیت‌نامه برای پسر دوساله‌اش

نام و نام خانوادگی: مهدی علیدوست
تاریخ تولد: ۲۵/ ۵/۶۵
تاریخ شهادت: ۲۵/ ۷/۹۴
محل شهادت: سوریه
 
مهدی علیدوست اولین شهید پاسدار مدافع حرم حضرت زینب (س) از قم بود. وی در ۲۵ مرداد سال ۶۵ متولد شد و در ۲۵ مهرماه ۹۴ مصادف با سوم ماه محرم بعد از عملیات آزادسازی یکی از روستاهای روسیه که در تصرف داعش بود با برخورد ترکش به پهلویش به درجه شهادت نائل آمد.
از وی پسری به نام علی‌اصغر به یادگار مانده است.

وصیتنامه

از وقتی هجوم داعش و اهالی تکفیری را در تلویزیون مشاهده می‌کنم خیلی بی‌قرارم و عطش زیادی وجودم را فراگرفته برای انتقام از این قوم ظالم، چرا که اعتقاد دارم این قوم از نسل همان ظالمانی هستند که به مادر سادات حضرت زهرا سیلی زدند، علی را خانه‌نشین کردند، امام حسین را مظلومانه به شهادت رساندند و زینب کبری را آواره شهر و دیار غربت کردند و حرمتش را رعایت نکردند. زمان جنگ می‌گفتند (می‌روم تا انتقام سیلی مادر بگیرم)، الآن من هم می‌روم تا انتقام بگیرم.
از خدای خود سپاسگزارم که با اینهمه بار گناه من را هم جزء سربازان ولایت قرار داد و یک فرصت برای جبران گناهان کوچک و بزرگم، برای من فراهم ساخت.
می‌گویند دو چیز است که آدمی تا آن‌ها را دارد قدر نمی‌داند، یکی امنیت و دیگری سلامتی. الآن شرایط جوری است که باید برویم تا این دو چیز را برای مردم کشورم به ارمغان آورم. هدف تکفیر کشور ماست و الآن جبهه‌ی ما کاملاً مشخص است پس کسی به من خرده نگیرد که کجا می‌روی و برای چه رفتی.
ما نسل جوان ادامه‌دهنده راه حسین هستیم و خون حسین و اهل‌بیت در رگ‌های ما جریان دارد پس می‌رویم، می‌رویم تا دشمن نتواند نگاه چپ به ناموس ما، به کشور ما و به انقلاب ما و به اسلام؛ بکند.
از مردم عزیز کشور می‌خواهم هیچ‌وقت از مسیر ولایت دور نشوند و راه را با رهبری طی کنند. چون راه اسلام و انقلاب فقط با رهبری سید علی به مقصد می‌رسد و هیچ‌کس نمی‌تواند بهتر از ایشان این انقلاب را پیش ببرد.
نمازخواندن کمک می‌کند تا به اصول انقلاب پایبند باشیم. البته نمازی که از ته دل باشد نه بخاطر این که فقط تکلیف خود را انجام دهیم. نماز از گمراهی نجات می‌دهد، پس به نماز اهمیت زیادی بدهید همین‌طور قرآن که راه را به ما نشان می‌دهد.
 

وصیت‌نامه شهید علی دوست برای پسر دوساله‌اش

سخنی با علی‌اصغر عزیزم: علی جان، تو اوج شیرین‌زبانی تو دارم میرم مأموریت برام سخته ولی چاره‌ای نیست؛ مواظب مادرت باش و همیشه به او خدمت کن و هیچ‌وقت به او بی‌احترامی نکن؛ از اینکه فرزند شهید هستی هیچ‌وقت ناراحت نشو چون من با خدا معامله کردم و خدا با شما و خدا همیشه با شماست و چه همراه بهتر و خوبی جز خدا؛ دوست داشتم وقتی که بازمی‌گفتی “دهدی جون” پیشت بودم، ولی چاره‌ای نیست و من و دوستام رفتیم تا تو و امثال تو در آرامش زندگی کنید “دوست دارم نفسم... ”