شهید هادی باغبانی | تاریخ شهادت: ۲۸ مرداد ۱۳۹۲ | از خبرنگاری تا باغبانی

نام و نام خانوادگی: هادی باغبانی
تاریخ تولد: ۱۵/۶/۱۳۶۲
محل تولد: روستای دار بدین روشن بهنمیر، از توابع شهرستان بابلسر 
تاریخ شهادت: ۲۸/۵/۹۲
محل شهادت: دمشق
آرامگاه: گلزار شهدای امامزاده ابراهیم (ع) بابلسر
تحصیلات: کارشناسی ارتباطات اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی تهران واحد بوعلی
پیشه: کارگردان و مستندساز
تعداد فرزندان: یک فرزند دختر به نام رضوانه
 
شهید هادی باغبانی در سال هزار و سیصد و شصت و دو در روستای دار بدین روشن بهنمیر، از توابع شهرستان بابلسر متولد شد. وی فرزند سوم خانواده بود. پدرش که کارمند راه‌آهن بوده بعد از تولد هادی، به بندر ترکمن منتقل شد و هادی دوران کودکی خود را تا شش سالگی در بندر ترکمن گذراند.
پس از انتقال پدر به فیروزکوه، هادی درسش را در فیروزکوه ادامه داد و پس از پایان دوره متوسطه، در رشته حسابداری در دانشگاه فنی کرج پذیرفته شد اما پس از مدتی تغییر رشته داده مدرک کارشناسی در رشته ارتباطات اجتماعی را از دانشگاه بوعلی تهران اخذ کرد.

علاقه هادی به هنر و به‌خصوص مستندسازی موجب شد که به این راه کشیده شود. او سابقه چند سال فعالیت مستندسازی در حوزه هنری، روایت فتح و صداوسیما داشت و این سال‌ها با اتحادیه رادیو تلویزیون‌های اسلامی همکاری می‌کرد.

پدر این شهید بزرگوار بعد از بازنشستگی به ‌اتفاق خانواده به بابلسر عزیمت کرد اما هادی برای کار و تحصیل در تهران ماند. شهید باغبانی، در سال هزار و سیصد و هشتاد و هشت ازدواج کرد که حاصل این ازدواج یک دختر به نام رضوانه است که در هنگام شهادت پدر تنها سه سال داشت.
شهید هادی باغبانی، خبرنگار و مستندسازی بود که از ابتدای نبرد سوریه به همراه یک گروه از مستندسازان ایرانی برای ثبت دقیق جنایات سلفی‌ها و تکفیری‌ها در این کشور حضور پیدا کرده بود، در تاریخ بیست و هشت مرداد نود و دو، در آخرین جنایت گروه‌های تروریستی مخالفان حکومت بشار در درگیری‌های مناطق حاشیه‌ای دمشق توسط تروریست‌های تکفیری جبهه النصره به شهادت رسید.

پیکر مطهر شهید هادی باغبانی ابتدا در تاریخ سی مرداد نود و دو، در محل سکونت سابق وی در محله حکیمیه تهران و سپس در تاریخ سی و یک مرداد سال نود و دو، در زادگاه وی، شهرستان بابلسر و با حضور گسترده و حماسی امت حزب‌الله تشییع و در گلزار شهدای امامزاده ابراهیم (ع) این شهرستان به خاک سپرده شد

شهید مدافع حرم «هادی باغبانی» شهریور 1362 در روستای دار بدین روشن بهنمیر، از توابع شهرستان بابلسر دیده به جهان گشود. وی که سومین فرزنده خانواده بود به دلیل شغل پدر که از کارمندان شرکت راه‌آهن بوده بعد از تولد، راهی بندر ترکمن شد و دوران کودکی خود را تا 6 سالگی در بندر ترکمن گذراند و بعد از آن عازم تهران شدند. پدر هادی باغبانی بعد از بازنشستگی به ‌اتفاق خانواده به بابلسر عزیمت کرد اما هادی برای کار و تحصیل در تهران ماند.

شهید هادی باغبانی در سنین بزرگسالی مسیر خبرنگاری و مستندسازی را انتخاب کرد و به دلیل علاقه مندی که به هنر و بخصوص مستندسازی داشت موجب شد تا در راه مستند سازی جنگ گام بردارد. او سابقه چند سال فعالیت مستندسازی در حوزه هنری، روایت فتح و صداوسیما را داشت و این سال‌ها با اتحادیه رادیو تلویزیون‌های اسلامی همکاری می‌کرد که حاصل آن ساخت 22 فیلم مستند بود.

شهید باغبانی در سال 1388 ازدواج کرد که حاصل این ازدواج یک دختر به نام "رضوانه" است که در هنگام شهادت پدر تنها 3 سال داشت. هادی، خبرنگار و مستندسازی بود که با شروع جنگ در سوریه به همراه یک گروه از مستندسازان ایرانی برای ثبت دقیق جنایات سلفی‌ها و تکفیری‌ها به این کشور سفر کرده بود.

شهید باغبانی در دومین سفر خود به سوریه در تاریخ 28 مرداد 92، با شدت گرفتن درگیری‌ میان گروه های تکفیری با نیروهای سوری در مناطق شهر دمشق بدست تروریست‌های تکفیری جبهه النصره و جنایتکاران سلفی به شهادت رسید. برای آشنایی هرچه بیشتر با این شهید گفت وگویی با مریم مهدی‎زاده، همسر شهید داشته ایم که در ادامه می خوانید:

شهید باغبانی دارای چه ویژگی های بارز اخلاقی و رفتاری بود؟

بدون اغراق باید بگویم که رفتار او چه با خانواده و چه با دیگران بسیار خوب و مهربانانه بود، زیرا مهربانی از خصوصیات بارز شهداء است. شهید باغبانی همواره به دنبال کمک کردن به دیگران بود و این موضوع به اندازه ای بود که در منزل به او لقب ناجی داده بودیم. از دیگر خصوصیت بارز و مثبت همسرم، تبعیت محض از مقام معظم رهبری بود و خیلی انسان متواضع، صادق و خوش رویی بود و به بحث حلال و حرام بسیار توجه داشت.

اولین بار که شهید از قصد خود برای اعزام به سوریه گفت، واکنش شما و خانواده چگونه بود؟

قبل از جنگ برای ساخت مستند و زیارت، سفرهایی را به سوریه داشت اما در زمان جنگ سوریه و هنگامی که برای اولین بار عازم بود، به من نگفت و من نیز به او گفتم که به بنده نگوید که عازم کجا است زیرا می دانستم زمانی که دیگران درباره سفر هادی از من سوال می کنند، نباید بگویم که به سوریه رفته اند، به همین دلیل من هم اصراری نداشتم که بدانم به کدام کشور اعزام شده اند. ولی همیشه صحبت این موضوع بود که به دلیل کار باید یکسال به سوریه برویم و در آنجا زندگی کنیم.

خاطره ای از شهید باغبانی پیش از اعزام و شهادت دارید؟

همانطور که گفتم شهید باغبانی بعد از عید فطر دوباره راهی سوریه شدند، قبل از اعزام در ماه مبارک رمضان به همراه دخترم رضوانه و شهید باغبانی به شمال کشور و خانه پدر هادی سفر کردیم و بعد از عید فطر بود که او از شمال به تهران آمدند و از خانه با من تماس گرفتند و برای رفتن به سوریه از من خداحافظی کردند و تنها خاطره من پیش از رفتن هادی، خداحافظی از پشت خطوط تلفن بود.

چگونه خبر شهادت، به شما رسید؟

27 مرداد 92 ما به مسافرت رفته بودیم و در راه برگشت به تهران بودیم، چند بار در طول مسیر با برادر همسرم تماس گرفتند، ولی من اصلا متوجه ماجرا نشدم تا اینکه وقتی به خانه رسیدیم، برادر همسرم به خانه یکی از همسایه‎های‌مان رفت، برایم عجیب بود که ایشان همسایه ما را از کجا می‎شناسد که آن‎جا رفته‎ است؟

من هم به خانه همسایه‎مان رفتم که دیدم برادر همسرم به‎شدت گریه کرده، گفتم‌ برای هادی اتفاقی افتاده؟ گفتند زخمی‌شده، گفتم کجا؟ گفتند سوریه! گفتم دروغ می‎گویید،‌ هادی به من گفته که لبنان می‎رود! گفتند‌ هادی فقط زخمی ‌است، گفتم پس چرا این آقایی که اینجاست پیراهن مشکی پوشیده؟ ناگهان صدای گریه‎شان بلند شد، آن‎جا بود که فهمیدم ...

راجع به اینکه چگونه شهید شده اند، اطلاع دارید؟

از نحوه شهادت او، نقل قول های بسیاری شد اما آن چیزی که از حرف ها متوجه شدیم، این بود که گویا به همراه همرزمانش در کمین تروریست های تکفیری قرار گرفته بودند و اطلاع نداشتند که یک باره مورد هجوم تعداد زیادی از تکفیری ها قرار می گیرند و در این درگیری، هادی شهید می شود.

مدافعان حرم را سربازان تازه نفس امام زمان(عج) می دانند، چه ویژگی های تربیتی برای این شهید وجود داشت که توانست به سربازی حضرت(عج) نایل شود و انتظار واقعی را به نمایش بگذارد؟

من به شخصه چون همسرم را بسیار قبول داشتم، به رفتار و کردار او توجه می کردم؛ او تلاش می کرد، هر آنچه که اسلام گفته است را تمام و کمال اجرا کند. همیشه با هم صحبت می کردیم، در زمینه های مختلف و فکر می کنم این صحبت ها و گفت و گوها حالا به دردم می خورد، حالا که او نیست می توانم از تفکرات و عقاید او برای تربیت فرزندم استفاده کنم و آنها را هم به سمت اجرای کامل فرامین الهی سوق دهم.

در محیط خانه و خانواده چه کردید تا همسرتان با طیب خاطر راهی نبرد با تکفیری ها و ادای دِین خود به امام زمان(عج) شود؟

زمانی که مجرد بودم، دعا کردم همسر شهید بشوم. نمی دانستم محقق می شود! حداقل نمی دانستم به این زودی محقق می شود. در خانواده نظامی بزرگ شده بودم، زمانی که همسرم از من خواستگاری کرد ، چون او هم نظامی بود، خانواده ام دغدغه داشتند که شاید نتوانم سختی های زندگی با یک نظامی را تحمل کنم و کم بیاورم. اما گفتم، من چنین دعایی کرده ام و سختی های زندگی با یک نظامی را دوست دارم. بنابراین برایم سخت نبود و همیشه در تمام مراحل زندگی مان، زمان هایی که نبود و تنها بودم، صبوری می کردم، گاهی 10 روز تا یه هفته ماموریت و شیفت بود یا اینکه دانشگاه داشت و کارهای دیگر، بنابراین خیلی کم پیش می آمد که در خانه باشد و من هم هیچ وقت گله نکردم که چرا اینطور است. هیچ وقت با او و عقایدش مخالفت نکردم و با رفتنش مشکلی نداشتم.

فکر می کنید زنان چگونه می توانند زمینه ساز ظهور باشند؟

هر کس به طریقی می تواند این زمینه سازی را داشته باشد، روش هر کس متفاوت است. ما که همسران شهدا هستیم و جزو خانواده شهدا شده ایم، این رسالت بر عهده مان است که ۱۰۰ درصد در این مسیر قدم برداریم و سعی کنیم دیگران را نیز به این راه بیاوریم. اول از همه از خودمان شروع کنیم؛ چون وقتی رفتار و کردارمان درست باشد دیگران ناخودآگاه الگو می گیرند و به این راه جذب می شوند. فکر می کنم در کل بانوان در این حوزه بسیار تاثیرگذار هستند و مادران و همسران شهدا باید سبک زندگی، رفتاری و تربیتی خود با شهدا را به عنوان الگوی تربیتی برای منتظران ظهور در جامعه نقل کنند.

در ادامه روایت مریم مهدی‎زاده، همسر شهیدش را می‎خوانید.

از لحظه‎ای شروع می‎کنیم که شما فهمیدید همسرتان شهید شده‎اند، چطور خبر شهادت شهید را به شما دادند؟

27 مرداد 92 ما به مسافرت رفته بودیم و در راه برگشت به تهران بودیم، چندبار در طول مسیر با برادر همسرم تماس گرفتند، ولی من اصلا متوجه ماجرا نشدم تا اینکه وقتی به خانه رسیدیم، برادر همسرم به خانه یکی از همسایه‎های‌مان رفت، برایم عجیب بود که ایشان همسایه ما را از کجا می‎شناسد که آن‎جا رفته‎ است؟

من هم به خانه همسایه‎مان رفتم که دیدم برادر همسرم به‎شدت گریه کرده، گفتم‌ هادی اتفاقی برایش افتاده؟ گفتند زخمی‌شده، گفتم کجا؟ گفتند سوریه! گفتم دروغ می‎گویید،‌ هادی به من گفته که لبنان می‎رود! گفتند‌ هادی فقط زخمی ‌است، گفتم پس چرا این آقایی که اینجاست پیراهن مشکی پوشیده؟ ناگهان صدای گریه‎شان بلند شد، آن‎جا بود که همه چیز روی سرم خراب شد.
 
همیشه مسائل کاری را از شما پنهان می‎کردند و نمی‎گفتند کجا می‎روند؟

نه اولین‎بار بود.

این اولین سفر سوریه بود؟

نه. قبل از جنگ زیاد رفته بودند، ولی در زمان جنگ با تکفیری‎ها دومین سفرشان بود، سفر اول یک ماه طول کشیده بود، بار دوم که رفتند، بعد از 9 روز شهید شدند.

آخرین عکس شهید همان عکسی است که از تولد رضوانه منتشر شده است؟

بله. تولد سه‎سالگی رضوانه را 11 مرداد گرفتیم.

مستند بی‌بی‌سی را دیده اید؟ حس‎تان چه بود؟

بله. چند هفته بعد از شهادت‌ هادی مستند را دیدم، خوشحال شدم وقتی دیدم که با مستند ‌هادی همه فهمیدند که در سوریه چه می‎گذرد، ولی از این‎که بی‌بی‌سی این‎قدر راحت در مورد شهادت ‌هادی حرف می‎زد و به‎جای شهید می‎گفت کشته شده، خیلی ناراحت شدم.

برخی از مردم، شهید‌ هادی را از مستند بی‎بی‎سی شناخته‎اند، واکنش این مردم به مستند چه بود؟

خیلی‎ها مثل من خوشحال شدند ولی برخی می‎گفتند‎ ای کاش فیلم‎هایش را با خودش نمی‎برد.

شما احتمالا در زمان جنگ‌تحمیلی یک کودک بوده‌اید، تصور آن روز‎های شما با واقعیت این روز‎های یک «خانواده شهید» چقدر تفاوت دارد؟

یک بار قبل از ازدواج با‌ هادی آرزو کرده بودم که همسر شهید شوم.

حساب‎کتاب سختی‎‎های این روز‎ها را هم کرده بودید؟

نه.

مشکلات این روز‎های یک خانواده شهید چه چیزهایی است؟

قبلا زیاد شنیده بودم از اینکه بعد از جنگ خانواده‎‎های شهدا چه مشکلاتی داشتند، چه زندگی‎‎هایی که از هم پاشیده شد و همه فکر می‎کردند که خدا را شکر که آن دنیا یک نفر شفاعت ما را می‎کند، الان من همه آن حرف‎ها را در زندگی خودم می‎بینم، سختی هنوز هم هست، وقتی که جایی می‎رویم که یک بچه با پدرش هست، رضوانه خیلی اذیت می‎شود. به هم می‎ریزد، مثلا وقتی مترو می‎رویم نگاهش را که دنبال می‎کنم می‎بینم که دارد یک بچه را با پدرش می‎بیند، فقط نگاه می‎کند، بعد از چند دقیقه بهانه‎گیری‎‎های بی‎دلیلش شروع می‎شود، خیلی‎ها نمی‎فهمند رضوانه چرا این کار را می‎کند، می‎گویند خسته است، خوابش می‎آید یا گرسنه است، ولی من خوب می‎دانم علت این بی‎تابی‎ها جای دیگری است.

رضوانه گویا قبلاً به شما گفته‎اند که گاهی وقت‎ها بابا را می‎بینند؟

بله گاهی وقت‎ها می‎گوید من بابا را می‎بینم.

در خواب یا بیداری؟

گاهی خواب و گاهی بیداری، مثلاً روزی که از دیدار رهبری برمی‎گشتیم ناگهان در خیابان گویا بابایش را دیده باشد، گفت مامان! بابا را نگاه کن، یا مثلاً در حرم حضرت علی(ع) دوباره بابایش را دیده بود، چند وقت پیش خواب دیده بود پدر برایش تبلت خریده است.

خبر شهادت شهید باغبانی به‌واسطه فعالیت رسانه‎ای شهید خیلی گسترده پخش شد و پوشش زیادی در مورد شهادت‌ هادی صورت گرفت، شما با خیلی از خانواده‎‎های شهدا در ارتباط هستید که شهیدشان در سکوت دفن شده است، واکنش این خانواده‎ها چیست؟

گاهی وقت‎ها مستقیم یا غیرمستقیم گله و شکایت‎شان را با ما درمیان می‎گذراند، می‎گویند مگر شهید با شهید فرق دارد؟ برخی‎ها نتوانستند سنگ قبر شهیدشان را آن‎گونه که می‎خواهند نصب کنند!

قبلا پیگیر وقایع سوریه بودید؟

قبلاً خیلی در اینترنت اخبار و تصاویرشان را پیگیری می‎کردم و وقتی وحشی‎گری این‎ها را می‎دیدم خیلی ناراحت می‎شدم،‌ هادی بعداً دیدن این فیلم‎ها را ممنوع کرد.

اگر بنا بود قبل از شهادت یک جمله به ایشان بگویید، چه می‎گفتید؟

همان حرفی که زمان فیلم مختارنامه به شهید‌ هادی گفتم. وقتی مختارنامه پخش می‎شد، آن قسمتی که وهب قرار بود به میدان برود، همسرش مخالف بود. همسر وهب گفت به شرطی اجازه رفتن می‎دهم که در قیامت هم من در کنارت باشم، من همان لحظه به‌ هادی گفتم من هم فقط وقتی اجازه می‎دهم که به مأموریت بروی که در قیامت هوای من را داشته باشی و من در کنارت باشم...