منبع:masume14.blogfa.com
برای عدالت می نویسم
می نویسم، برای روزهایی که عطر عدالت، کوچه های دلتنگی را لبریز کند و نسیم شادی بخش شاپرک ها چتری برای دلخوشی شمعدانی ها باشند.
به امید روزی که یک بار دیگر، صدای دلنشین بلال، از مأذنه های شهر بلند شود و خستگی را، از تن منتظران بزداید.
به امید روزی می نویسم که پیچک های عاشق، از روشنای پنجره ها بالا روند و دست در دست ابرها با آسمان پیوند بخورند.
دلخوشیم برای فردایی که بهار، پیراهن سبز خود را بر تن کند و پروانه ها، تمام کوچه باغ ها را با بال های طلایی خودشان جارو کنند و زمین، از دست های مهربان باران، فراوانی بنوشد و آن گاه است که مطمئن می شوم،
«هزار آیینه می روید به هرجا می نهی پا را همین قدر از تو می دانم، هوایی کرده ای ما را
میان چشم هایت دیده ام قد می کشد باران ... و اندوهی که وسعت می دهد بی تابی ما را»
آقای مهربان! هزار و این همه سال است که خنده ها، از لب ها گرفته شده و کوچه های امید، در حسرت یک بهار ماندگار تکیده. احساس ها در خود فراموشی خاموش می شود، وقتی که پرچم های رنگارنگ تزویر، بر فراز ویرانی های تمدّن در اهتزاز باشد.
مهربان همدم! روزگار بدی شده است. برای تمامی عاشقانت. از خود می بریم و با گناه پیوند می خوریم و در گرداب معاصی دست و پا می زنیم و کسی به داد دلِ تنگ ما نمی رسد.
... تو می دانی، بسیار سخت است که باشیم و از نیامدنت گلایه نکنیم. سخت است که تو را برای چهار فصل امید، نخوانیم و در خود بپوسیم.
در روزگاری که پرستوها، از سرزمینِ وجودشان کوچ می کنند و تحمل سوز تازیانه های فراق را ندارند، جان می کَنیم. دریاها در رکودی به وسعت یک باور، می میرند و از دلِ دریاها مرداب ها جان می گیرد و ماهی های سرخ عاشق، در حسرت امواج خروشان دریا، پولک های طلایی خود را در تُنگ کوچک تنهایی شان می شویند و فریاد می زنند که:
«ای آخرین ترانه و ای آخرین بهار باز آکه بی حضور تو تلخ است روزگار
مولای سبزپوش من، ای منجیِ بزرگ تعجیل کن که تاب ندارم در انتظار.» (3)
1) حمزه کریم خانی
2) سید علی پورطباطبایی
3) ابراهیم قبله آرباطان
منبع:masume14.blogfa.com
زمان گذشت...
زمان گذشت و قلبم گواهی می دهد که به یقین تو می آیی.
تو می آیی و آیینه های زنگار گرفته قرن ها جهالت و سکوت و روزمرگی را دوباره جلا خواهی داد.
تو می آیی و قلب های سیاه شده از تنهایی را دوباره با حضور روشنی بخش خود نورانی خواهی کرد.
تو می آیی و دلم را خویشاوند تمام پنجره های جهان می کنی.
تو می آیی و چشمان جهان را به آبشاران زلال معنویت پیوند می زنی.
تو می آیی و فریادهای فرو خفته ستمدیدگان جهان را معنا می بخشی.
تو می آیی و گوش جهان را که از فریادهای گوشخراش شیاطین کفر و الحاد کر شده است، با زمزمه روح بخش محبتت نوازش می کنی.
تو می آیی و من خوب می دانم که روزی از همین دریچه که سال هاست بسته مانده است، جوانه ای خواهد رویید؛ جوانه ای سبز که از خیال همیشه منتظر من به سمت آسمان های آبی حضور تو سر بر خواهد آورد.
تو می آیی و زمین در زیر پای تو از شادی می شکفد.
تو می آیی و رودهای احساس، از دستان پر مهر نسیم، بر منتظران واقعی ات جاری می شوند.
ای تجلی مهر خداوند در زمین! شوره زار خشک دل های خسته مان در انتظار نوازش نرم نگاه پر مهر توست!
سوار سبزپوش آرزوهای ما! روایت گر فتح و پیروزی مسلمانان! وارث بدر و حنین! ذوالفقار حیدر در دستان توست و نرمی کلام مصطفی از زبان تو جاری می شود.
یا حُجّةُ اللّه علی خلقه!
هلا نگاه تو باران ترین باران ها
ببار بر در دل تبدار این بیابان ها
بگو که پنجره بر دوش، تا کجا آخر
سکوت و صبر تو و پرسش خیابان ها
چه قدر این دل بر باد رفته ام خوانده است
تو را زحنجره زخمی نیستان ها (2)
بیا که بی تو نه سحر را طاقتی است و نه صبح را صداقتی؛ که سحر به شبنم لطف تو بیدار می شود و صبح، به سلام تو از جا بر می خیزد.
بیا که بی تو آینه ها، زنگار غربت گرفته اند.
هیچ کس حریم اطلسی ها را پاس نمی دارد و بر داغ لاله ها در هم نمی گذارد.
بیا که بی تو، قنوت شاخه ها، اجابتی جز غروب تلخ خزان ندارد.
بی تو کدام دست مهر، سرشک غم از دیدگان یتیمان بر می گیرد؟
کجاست آغوش مهربانی که دل های زخمی را به ضیافت ابریشمی بخواند؟
ای آبِ آب! رودخانه ها عطش دیدار تو را دارند و در بستر انتظار، به سوی دریای ظهور تو شتابان اند. قامتی به استواری کوه، دلی به بی کرانگی دریا، طراوتی به لطافت سبزینه ها، سینه ای به فراخی آسمان ها و صمیمتی به گرمی خورشید می خواهد تا بشود تو را خواند و کاروان دل ها را به منزلگاه امید کشاند.
این همه را که اندکی بیش نیست، از دل شکسته ترین منتظران تاریخ دریغ مدار، که ظهور تو اجابت دعای ماست. (1)
با وجود ادعاهای مکرر رئیس جمهور آمریکا مبنی بر اینکه شیوع ویروس کرونا تا این اندازه که اکنون آمریکا را درگیر کرده، «قابل پیش‌بینی» نبوده است، بر اساس مجموعه اسنادی که وب‌سایت نیشن (The Nation) به دست آورده؛ وزارت دفاع آمریکا از سال ۲۰۱۷ به خوبی از امکان شیوع یک بیماری تنفسی و ویروس عفونی شبیه آنفلوآنزا که هر سال هزاران آمریکایی را می‌کشد، آگاه بوده و حتی از پیامدهای اسفبار آن مانند کمبود تخت‌های بیمارستانی، کمبود ماسک و دستگاه‌های تنفس مصنوعی نیز اطلاع داشته است.
در این گزارش آمده است: «محتمل‌ترین و مهمترین تهدید، شیوع یک بیماری تنفسی جدید، به ویژه شبیه آنفلوآنزاست». کوید ۱۰، نیز یک بیماری تنفسی ناشناخته است. در چند جای این گزارش ۱۰۳ صفحه‌ای از ویروس کرونا نیز بحث شده. برای نمونه گفته شده: «عفونت‌های ویروس کرونا اینک در سراسر جهان معمول و رایجند».
«دنیس کافمن» که در سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷، به عنوان رئیس بخش بیماری‌های عفونی و اقدامات متقابل آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا مشغول به کار بود، می‌گوید «نهادهای اطلاعاتی ایالات متحده سال‌هاست که از شیوع ویروس کرونا باخبرند». کافمن که در دسامبر ۲۰۱۷ بازنشسته شده، اضافه می‌کند: «نهادهای اطلاعاتی حداقل برای دو دهه است نسبت به خطرات شیوع ویروس‌های عفونی آنفلوآنزا هشدار می‌دهند. در مورد ویروس کرونا، حداقل ۵ سال است هشدارها داده شده است ... اخیراً اظهاراتی عنوان شده که شیوه کرونا را بدترین شکست اطلاعاتی آمریکا توصیف کرده‌اند. چنین اظهاراتی باعث می‌شود مردم نسبت به نهادهای اطلاعاتی بی‌اعتماد بشوند».
فقط کافیست ایرانیان از ما حمایت کنند تا آتشی بپا کنیم که مثلش را جهان ندیده
مارکوس ایوانز، رئیس جنبش استقلال کالیفرنیا در پیام ویدئویی به مردم ایران:
ایران مانند روسیه کشوری مهم است و نقشی راهبردی در اقتصاد جهان دارد. اگر مردم ایران اعلام کنند که کالیفرنیا در صورت استقلال به رسمیت شناخته می‌شود، آتشی در کالیفرنیا بپا خواهد شد که جهان مثلش را ندیده است
بسیاری از مردم سراسر جهان دولت آمریکا را به دلیل سیاست‌های خصمانه‌اش دوست ندارند. ما کالیفرنیایی‌ها نمی‌خواهیم این سیاست‌ها به نام ما تمام شود.
ما خواهان جدایی از آمریکا هستیم
کاربران ایرانی طوفان هشتگی #YesCalifornia در توییتر و اینستاگرام راه انداخته‌اند