درس شهدا درس قربانی کردن خود است شاید بزرگترین اثری که شهید برای ما دارد،این است که ما را به فکر وا می دارند!

رفتند تا بمانیم!

اینکه استاد پناهیان گفتند:
شاید بزرگترین اثری که شهید برای ما دارد،این است که ما را به فکر وا می دارند!

فکر...
فکر...
فکر...

فکر اینکه قربانی کردند خودشان را!
و خدا قربانی کرد آن ها را...

این که شهیدی آلبوم عکس های خود را از بین میبرد که نکند حالا بعدشهادت،اسمش بر سر زبان ها بیفتد و دیده شود...

و یا شهیدی پلاکش را پرت کند در کانال پرورش_ماهی!که در فکرش تشییع با شکوهی برای خودش متصور شد!
شهوت_شهادت_بخشکاند...

و فرماندهان شهیدی که حاضر شدند!
در جمع سربازان سینه خیز بروند...
در پوتین بسیجی ها آب بخورند...
و ...

درس قربانی_کردن_خود است!

برای خدا شدن آسان نیست!

چون :

نباید هوای قدرت داشتن، داشت...
نباید هوای دیده شدن داشت...
و برای ما سخت است قربانی کردن
هوای_نفس

چون برای ما لذت تقرب به خداوند
از لذت های کم ارزش دنیــا کمتر است...

حالا ما چه کار ها که نکردیم برای دیده_شدن

و شهدا از آن سو به ما بیچارگان میخندند!
و شاید اشک میریزند؛که در خودمان ماندیم!و لباس هوای_نفس را از تن درنیاوردیم...

در خود ماندیم...

به قول حاج_حسین_یکتا:

و هنوز گیر یه قرون و دو زار شهوت این دنیاییم که یکی بیاد نگاهمون کنه...

شهدا شهوت_شهادت میخشکوندند!
که یوسف زهرا نگاشون کرد...

جان به هر حال قرار است که قــربان بشود...   پس چه خوب استکه قربانـی جانــان بشود...