ماجرای عربی که با درک یک آیه قرآن جان داد

حجت‌الاسلام علوی تهرانی گفت: چه می‌شود که یک عرب با تأمل در یک آیه قرآن از دنیا می‌رود اما ما قرآن را نمی‌فهمیم؟ این عرب حتی قرآن نداشت تا باقی آیات آن را بخواند. حافظ قرآن هم نبود. با لحن هم نمی‌خواند اما آن را درک کرد.

به گزارش خبرنگار حوزه مسجد و هیأت خبرگزاری فارس، دومین شب از مراسم عزاداری شهادت حضرت زهرا(س) در فاطمیه دوم هیأت ریحانةالحسین(س) با پیش‌منبرخوانی احمد چینی، سخنرانی حجت‌الاسلام سیدمحمدباقر علوی تهرانی و مدیحه سرایی سیدمجید بنی‌فاطمه شب‌گذشته شنبه ۵ بهمن‌ماه برگزار شد.

حجت‌الاسلام سیدمحمدباقر علوی تهرانی در این مراسم طی سخنرانی با موضوع عمل به قرآن کریم در زندگی اظهارداشت: اگر بنا باشد، قرآن کتاب زندگی ما باشد نباید، صرفاً با آن استخاره بگیریم، یا به خانه یا مغازه نو رفتیم، ابتدا قرآن با خود ببریم یا تنها در مراسم ختم سوره الرحمن بخوانیم و یا در مراسم عقد که دلیلش هم مشخص نیست، عروس و داماد به سوره یوسف نگاه کنند، زیرا این استفاده از قرآن نیست. این عمل مانند آن است که ماشین بنز داشته باشیم اما در آن، آکواریوم ماهی ایجاد کنیم.

وی با بیان اینکه برخی دلیل عدم استفاده از قرآن را زبان عربی آن می‌دانند، در حالی که اگر درست بود، باید اعراب پیش از ما و بهتر از ما، آن را اجرا می‌کردند، گفت: در ادبیات، فردی به نام عبدالملک ابن قریب الأصمعی وجود دارد که شاعر، ادیب و سیاح است و به نقاط مختلف سفر می‌کرد تا لغات را بشناسد. او در دوران صفویه زندگی می‌کرد و با دربار بنی‌العباس نیز ارتباط داشت.

علوی تهرانی ادامه داد: در کتاب تفسیر کشاف نوشته محمد زمخشری ذیل سوره ذاریات این داستان از الأصمعی ذکر شده است که او نقل می‌کند: در سفرهایم به شهر بصره رسیدم، بعد از اقامه نماز، عربی نزد من آمد و از قبیله‌ام سوال کرد و پاسخ دادم. او گفت از کجا می‌آیی؟ گفتم از جایی که کلام خداوند رحمان،(یعنی مدینه) خوانده می‌شود. او گفت: بخش‌هایی از آن کلمات را بخوان که من سوره ذاریات را خواندم تا به آیه ۲۲ رسیدم که داریم: « وَفِی السَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُون؛ و روزی شما با همه وعده‌ها که به شما می‌دهند در آسمان است.» فرد عرب بعد از این آیه گفت، کافی است.

این سخنران مذهبی افزود: آن فرد عرب از شتر خود پیاده شد، شترش را کشت و میان مردم تقسیم کرد و تیروکمان شکار خود را هم شکست و رفت. الأصمعی می‌گوید: با هارون الرشید چندسال بعد در حال طواف خانه بودم که فردی برروی دوش من زد، برگشتم دیدم همان فرد عرب است اما چهره زرد رنگی دارد و نحیف و لاغر شده است. فهمیدم او عشق خود را پیدا کرده است و حالی عرفانی دارد. فرد عرب از من خواست دوباره آن آیات را بخوانم و مجدد به همان آیه رسیدم و او با صدای بلند ۳ مرتبه فریاد زد، ما که وعده خدا را به‌خوبی یافتیم.

وی گفت: آن عرب سوال کرد این کلمات بعد هم دارد و ادامه آیات را خواندم که داریم: «فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنْطِقُون؛ پس به خدای آسمان و زمین قسم که این (وعده و رزق مقدّر) به مانند تکلّمی که با یکدیگر می‌‌کنید، حقّ و حقیقت است.» بعد از این آیه فرد عرب برآشفت و گفت: «چه کسی خدا را به غضب آورده است که خدا قسم می‌خورد. مگر او را تصدیق نکردید که وادار به قسم خوردن شد» و سه مرتبه این سوال را تکرار کرد و از دنیا رفت.

علوی تهرانی افزود: چه می‌شود که این عرب با تأمل در این یک آیه از دنیا می‌رود اما ما قرآن را نمی‌فهمیم؟ این عرب حتی قرآن نداشت تا باقی آیات این سوره را در مدت ندیدن الأصمعی بخواند، حافظ قرآن هم نبود یا مانند عبدالباسط قرآن را با لحن هم نمی‌خواند اما آن را درک کرد و یک آیه قرآن او را تغییر داد.

این سخنران مذهبی با بیان اینکه ما به دو دلیل قرآن را نمی‌فهمیم، تصریح کرد: شناسنامه قرآن در آیات ابتدایی سوره بقره آمده است که داریم این کتاب برای هدایت بشر آمده است اما چرا هدایت آن را نمی‌پذیریم؟ در این سوره خدا می‌فرماید کسانی که اهل ایمان باشند از هدایت قرآن بهره خواهند برد.

صوت کامل این سخنرانی را اینجا بشنوید:

جهت دانلود کلیک کنید